W powszechnej opinii, to jednak pies częściej jest wybierany do roli „kumpla” dla dziecka. W stosunku do kotów nadal pokutuje wiele mitów i stereotypów: że są nosicielami chorób, że duszą noworodki we śnie (szczyt absurdu!), że będą drapać i gryźć dziecko itd. Koty to zwierzęta niezależne, ale też bardzo mądre. Przy odpowiednim podejściu i wychowaniu mogą być wspaniałym przyjacielem Twojego dziecka.

Najprostsza sytuacja ma miejsce wtedy, kiedy bierzemy małego kociaka do domu, w którym już jest dziecko. Mały kotek najszybciej adaptuje się do warunków panujących w domu. Jednak w przypadku bardzo młodych, aktywnych kotów łatwo o zadrapania w trakcie wspólnej zabawy. Należy uczyć kota i dziecko, że ręce ludzi nie służą do zabawy. A instynkt łowcy kociak może zaspokoić poprzez gonienie myszki, wędki lub innej zabawki. Najlepszym rozwiązaniem będzie zabawa na odległość – zabawa wędką, laserem lub rzucanie piłek.

A co z sytuacją, kiedy to kot był pierwszy w rodzinie?

Największy mit i obawa wszystkich przyszłych matek – toksoplazmoza. Czy każdy kot jest nosicielem toksoplazmozy? Nie! Tylko 10% kociej populacji choruje na toksoplazmozę i może nas nią zarazić. Są to najczęściej koty wychodzące lub jedzące surowe mięso. Tak naprawdę, zarazić się toksoplazmozą od kota można tylko poprzez kontakt z jego odchodami. Bo to właśnie w kociej kupie rozwijają się pierwotniaki, a żeby zaczęły zarażać, taka kupa musi leżeć co najmniej 48 godzin w kociej kuwecie. Jeśli więc Twój kot nie wychodzi, je głównie suchą karmę i jego kuweta jest sprzątana na bieżąco, to naprawdę nie masz o co się martwić.

Jak przygotować kota na pojawienie się dziecka?

Jeszcze zanim nowy członek rodziny pojawi się w domu należy zadbać o zdrowie kota: odrobaczyć i zaszczepić. Pamiętaj by odrobaczanie powtarzać regularnie, raz na 3-4 miesiące. 
Warto z wyprzedzeniem przygotować pokoik malucha. Kot będzie miał możliwość zbadać nowe otoczenie, meble i najprawdopodobniej szybko straci zainteresowanie nowymi przedmiotami. Nie pozwól kotu „zalegać” w rzeczach dziecka, np. w łóżeczku czy bujaczku. Musi przyzwyczaić się, że to są miejsca dla niego zakazane, żeby później nie było problemów i zazdrości.

Po powrocie ze szpitala pozwól kotu poznać maleństwo – obwąchać je i przywitać się. Z reguły przez pierwsze dni koty raczej unikają małe krzyczące zawiniątko. Pozwól swojemu kotu przyzwyczaić się do nowych zapachów i dźwięków. Jeśli kot jest bardzo niespokojny, albo wiesz, że źle znosi zmiany w swoim otoczeniu, sięgnij po naturalne środki uspokajające – feromony (są dostępne w formie obróżki, sprayu albo jako dyfuzor/wkład do gniazdka).

Niemowlęta zaczynają wykazywać zainteresowanie zwierzętami wraz z początkiem aktywności ruchowej ok 3-4 miesiąca życia. Maluszek będzie próbował dotknąć, chwycić kota. Pilnuj, żeby nie sprawiał bólu zwierzakowi. Koty zazwyczaj pozwalają dzieciom na dużo więcej niż osobie dorosłej. Jednak najbardziej cierpliwy kot w końcu wypuści pazury w obronie własnej, jeśli ktoś mocno ciągnie go za ogon, wyrywa sierść, albo wkłada palce do oczu. Spraw, by kot czuł się bezpieczny i mógł w każdej chwili schronić się w miejscu niedostępnym dla dziecka (np. wysoki drapak albo półka).

Bardzo ważne, żeby od samego początku uczyć dziecko właściwych zachowań w stosunku do kota. Najlepiej pokazywać to na własnym przykładzie - wziąć dziecko na ręce i wspólnie delikatnie głaskać kotka, mówić przy tym łagodnym, cichym głosem. Dzięki temu dziecko będzie kojarzyć kota z delikatnością, czułością i zaufaniem. Będzie to korzystne zarówno dla dziecka, jak i dla kota, który z czasem przyzwyczai się i przestanie się bać dotyku dziecka. Nigdy nie każ i nie zabraniaj kotu podchodzić do dziecka. Stres i strach mogą spowodować wyzwolenie agresji u zwierzaka.

Naucz dziecko jak poprawnie trzymać kota, nie pozwalaj na przejawy agresji w stosunku do zwierzaka. Spróbuj włączyć dziecko w obowiązki związane z opieką nad kotem – może je karmić, czesać itp. Pokaż dziecku, jak prawidłowo bawić się z kotem. To w trakcie zabawy dziecko dołącza do świata dorosłych, uczy się być towarzyskim, zaczyna liczyć się z opiniami innych, staje się bardziej tolerancyjne i cierpliwe. Co więcej, wspólna zabawa przyniesie wiele pozytywnych emocji i Tobie, i dziecku i kotu!

O korzyściach, jakie niesie posiadanie zwierząt domowych, mówią wszyscy specjaliści jednym głosem. Dzieci, które od najmłodszych lat mają kontakt ze zwierzętami, szybciej nawiązują kontakt z innymi, uczą się empatii, odczytywania uczuć i miłości do zwierząt.
A także rzadziej chorują, zapadają na astmę, alergie, rzadko też konieczna jest u nich antybiotykoterapia.