Myszoskoczki – tupiące suwaki
Myszoskoczek inaczej suwak mongolski to zwierzę bardzo popularne do hodowania w domu. Żyją w stadach gdzie zawsze jest więcej samic, dlatego lepiej trzymać grupkę samic niż samców. Zwierząt tych nie powinno się trzymać pojedynczo. Problem może również sprawić dołączanie nowego osobnika do zżytej już grupy. Myszoskoczki łączą się w pary/grupy na całe życie, więc jak już brać to od razu dwa lub więcej.
W niewoli żyją nawet do 6 lat. W naturze zamieszkują tereny stepów Mongolskich gdzie budują nory i korytarze w suchym półpustynnym podłożu. Uwielbiają kopać i ta cecha pozostaje nawet u osobników hodowanych w domu. Posiadają długi owłosiony ogon, który stanowi połowę długości ciała. Chwaścik na końcu ogona ma inną barwę od reszty ciała co przydaje się w walce o przeżycie. Duża ilość naturalnych wrogów spowodowała wiele przystosowań do obrony i ucieczki u tych zwierząt. Chwaścik na końcu ogona ma za zadanie rozproszyć drapieżnika, a sam ogon może zostać zgubiony przez myszoskoczka, który w czasie gdy napastnik da się nabrać na "ofiarę", ucieka w bezpieczne miejsce.
Myszoskoczki mają bardzo płytki sen i są gotowe do akcji zaraz po przebudzeniu. Zaniepokojone tupią, lecz same nie wydają dźwięków. Duże oczy i szerokie pole widzenia pozwala im szybko wypatrzyć zagrożenie, a rozbudowane ucho środkowe usłyszeć nawet najniższe dźwięki.
Temperatury w naturalnym środowisku wahają się od -40 do +50oC. Piją mało i mało siusiają, co zalicza je do zwierząt mało pachnących. Nie oznacza to, że nie powinny mieć dostępu do świeżej wody! Aktywne zarówno w ciągu dnia jak i wieczorem, co ułatwia właścicielowi obserwację. W stosunku do ludzi są obojętne i nieagresywne co nie oznacza, że się nie oswajają.
Bardzo energiczne, potrzebują dużo ruchu na wybiegu lub w kołowrotku. Ponad wszystko kochają kopać, więc powinny mieć zapewnioną grubą ilość ściółki aby mogły spełniać tę potrzebę. Najlepszym habitatem dla grupy myszoskoczków będzie terrarium o długości minimum 80 cm, gdzie będą mogły mościć sobie spiżarnię, legowisko i mieć miejsce na kołowrotek. Ich potrzeba kopania podczas trzymania w klatce może powodować notoryczne wysypywanie ściółki poza klatkę. Można temu zapobiec wkładając klatkę do akwarium o wymiarach nieco większych od samej klatki. Możliwości do kopania dla myszoskoczków będą o wiele większe, a otoczenie klatki czyste.
Ponieważ zwierzęta te lubią się wspinać klatka powinna być piętrowa lecz z minimalną ilością plastikowego wyposażenia. Myszoskoczki jak wszystkie gryzonie lubią gryźć i plastik nie jest dla nich żadną przeszkodą. Często w klatkach przeznaczonych dla myszoskoczków czy koszatniczek jest dodatkowe drugie dno z metalowych prętów, lecz nie pozwala to zwierzętom swobodnie kopać i nie jest zbyt przyjazne dla łapek, dlatego lepszym rozwiązaniem są półki ze sklejki jak dla szynszyli, konary, korzenie i sznurki. Dodatkowo frajdę sprawią tunele drewniane lub kartonowe pudełka po chusteczkach, które będą mogły przerobić na materiał do gniazda. Domek w zasadzie jest zbędny o ile będą mogły uwić sobie głębokie gniazdo np. z nieoczyszczonej bawełny lub siana.
Myszoskoczki tak jak szynszyle i koszatniczki kąpią się w piasku, lecz robią to mniej intensywniej. Zwierzęta te nie mają specjalnych wymagań żywieniowych, aczkolwiek mała ilość ruchu i dostatek wysokokalorycznego pożywienia spowoduje otyłość i choroby. Najlepiej trzymać się diety złożonej z dużej ilości nasion traw, ziół, korzeni i pędów oraz mieszanek dostosowanych do ich potrzeb. Uzupełnieniem diety mogą być świeże warzywa, słonecznik, melon i małe ilości rodzynek, sporadycznie bezkręgowce (specjalne mieszanki z krewetkami, mączniakami i białkiem zwierzęcym). Miski dla myszoskoczków powinny być ceramiczne i na tyle ciężkie aby zwierzak nie wywrócił jej lub nie zrzucił z półki dlatego też polecamy miskę postawić na najniższym piętrze klatki. Poidło najlepiej plastikowe montowane na zewnątrz, aby nie stało się ofiarą myszoskoczkowych zębów.
Koszt zakupu klatki z wyposażeniem to około 150zł.
Koszt utrzymania kilku zwierząt to koszt do 50zł miesięcznie.
Podsumowując myszoskoczki jako zwierzęta domowe:
Plusy:
- nie pachnące, przy dbałości o ściółkę nie wydzielają zapachów, mało siusiają, nie pocą się
- idealne do dziennej i wieczornej obserwacji, uwielbiają bawić się ze sobą i są pełne energii
- nie gryzą jeśli czują się bezpiecznie
- nadają się dla dzieci powyżej 7 lat
- relatywnie tanie w utrzymaniu, wiele elementów wyposażenia można zdobyć w domu lub przynieść z ogrodu; pudełka po chusteczkach, rolki po papierze toaletowym, korzenie, gałązki, źdźbła traw itp.
- nie wymagają częstych wizyt u weterynarza, jedynie u starszych osobników trzeba pilnować długości siekaczy i w razie potrzeby przycinać
Minusy:
- koszt początkowy klatki i wyposażenia, aczkolwiek klatka po myszoskoczkach nada się dla chomika lub innych małych gryzoni
- wypuszczane na wybieg domowy powinny być stale obserwowane, ich ciekawość może sprowadzić na nie zagrożenie w postaci przegryzionego kabla lub spożycia materiałów trujących
